Η Λευκάδα είναι ένας τόπος αυθεντικού φυσικού κάλλους υψηλής ποιότητας. Είναι ένα νησί με μεγάλο γεωλογικό και χλωριδικό πλούτο. Μέχρι το τέλος της τελευταίας παγετωνικής περιόδου (περίπου 10.000 χρόνια από τώρα) ήταν ενωμένη, ναζί με τα γειτονικά της νησάκια, με την απέναντι Ακαρνανική ακτή. Η άνοδος των νερών την απέκοψε από την ενδοχώρα, αλλά δεν την απομόνωσε.

Είναι σχετικά ορεινός τόπος με όμορφα φαράγγια και μικρές ορεινές κοιλάδες και οροπέδια. Το έδαφος ανεβαίνει από τα Ανατολικά της παράλια και προς την Δύση, όπου κόβεται απότομα σχηματίζοντας εντυπωσιακούς λευκούς γκρεμνούς. Πιθανότατα η Δυτική ακτή της είναι αποτέλεσμα της μεγάλης σεισμικότητας της Λευκάδας, μιας από τις ισχυρότερες διεθνώς.

Στον Βορρά, όπου η Λευκάδα είναι εγγύτερα με την ηπειρωτική ακτή, σχηματίζεται η κυριότερη πεδιάδα της, ο Ελαιώνας, και η εντυπωσιακή της λιμνοθάλασσα, πλούσια σε ιχθυοπανίδα και ορνιθοπανίδα. Η άλλη μικρή της πεδιάδα βρίσκεται στο Νότιο άκρο της, στην περιοχή της Βασιλικής. Στα Νοτιοανατολικά η ακτογραμμή της σχηματίζει έντονο ανάγλυφο, με πολλούς γραφικούς ορμίσκους, με βάθος μεγαλύτερο του πλάτους τους, σαν μικρά φιόρδ. Ένα φαινόμενο ιδιαίτερα έντονο στο γειτονικό Μεγανήσι.

Τα βουνά της είναι πλούσια σε πηγές, που ρέουν κυρίως προς τα Ανατολικά και Βόρεια και κάποτε σχηματίζουν εποχιακούς μικρούς καταρράκτες. Αυτό, σε συνδυασμό με το εξαιρετικό της κλίμα και την εργατικότητα των κατοίκων της, έκανε την Λευκάδα ένα αγροτικό νησί σχετικά αυτόνομο διατροφικά, από τα αρχαία χρόνια. Στα πανέμορφα φαράγγια της Μέλισσας, των Χαραδιάτικων και του Δημοσαρίου, σώζονται ακόμη πολύ παλιοί νερόμυλοι, μάρτυρες της αγροτικής ευημερίας του παρελθόντος.

Η ποικιλία και η ποιότητα του τοπίου της Λευκάδας είναι μια εξαιρετική εμπειρία για κάθε φυσιολάτρη, που μπορεί να την χαρεί πολύ εύκολα στα πολλά και ευχάριστα ορεινά μονοπάτια της.