Τα ερείπια της αρχαίαςΝηρίκου, της αρχαίας πόλης της Λευκάδας, βρίσκονται δύο χιλιόμετρα ΝΑ της σύγχρονης πόλης, στην περιοχή Καλλιγόνι. Στον αρχαιολογικό χώρο σώζονται διάσπαρτα οικοδομικά λείψανα της αρχαίας πόλης και απομεινάρια των λιμενικών της εγκαταστάσεων.
Το νοτιότατο άκρο του νησιού είναι το ακρωτήριο Λευκάτας. Σε αυτό βρίσκονται αρχιτεκτονικά λείψανα του ιερού του Απόλλωνα. Στην αρχαιότητα, στον τόπο αυτό, γίνονταν πανελλήνιες ετήσιες γιορτές προς τιμή του θεού, προστάτη των ναυτικών. Η παράδοση θέλει την ποιήτρια Σαπφώ να δίνει τέλος στη ζωή της, πηδώντας από τα βράχια του ακρωτηρίου στο πέλαγος, σε μία κρίση ερωτικής απελπισίας.
Το πιο γνωστό και καλύτερα διατηρημένο μνημείο του νησιού είναι το μεσαιωνικό κάστρο της Αγίας Μαύρας, που δεσπόζει στην είσοδο της Λευκάδας. Χτίστηκε γύρω στα 1300 από τον Φράγκο ηγεμόνα Ιωάννη Ορσίνι και προστάτευε την πρωτεύουσα του νησιού, που είχε μεταφερθεί εκεί. Οι Οθωμανοί, που διαδέχθηκαν τους Λατίνους, ενίσχυσαν το κάστρο και το συνέδεσαν με μιαν μεγάλη τοξωτή υδραγωγό γέφυρα, που διέσχιζε τη λιμνοθάλασσα και εφοδίαζε με νερό το κάστρο.
Το κάστρο πέρασε από τα χέρια των Ενετών, των Γάλλων και των Άγγλων, που το παρέδωσαν τελικά στην Ελλάδα την ημέρα της ενσωμάτωσης της Λευκάδας σε αυτήν. Σημείο αναφοράς στο κάστρο αποτελεί ο μικρός ναός της Αγίας Μαύρας (1883), στο εσωτερικό του μεγάλου προμαχώνα. Στην πανήγυρή του, στις 3 Μαΐου, γιορτάζει όλο το νησί. Επίσης, στο κάστρο σώζονται ερείπια του ναού του Παντοκράτορα, που έχτισε ο Μοροζίνι, ερείπια της Ενετοκρατίας, κτήρια της Αγγλοκρατίας και αγγλικό νεκροταφείο.
Στον Κάλαμο, κοντά στην Επισκοπή, σώζονται τμήματα από τα καμαρωτά τείχη του κάστρου του Καλάμου, το λεγόμενο Καστρομονάστηρο.
