Η Ικαρία είναι ένα εξαιρετικά ορεινό νησί. Στην πραγματικότητα είναι μια οροσειρά, γρανιτένεια κατά κύριο λόγο, που αναδύεται από την θάλασσα. Ελάχιστες κοιλάδες και μικρά οροπέδια διακόπτουν τον ορεινό όγκο της, που αλλού είναι σκεπασμένος με εντυπωσιακά δάση κι αλλού γυμνός και άγριος. Πλήθος από πηγές και χειμάρρους διατρέχουν τα βουνά της και τα διαβρώνουν σχηματίζοντας εντυπωσιακά, αλλά βατά, φαράγγια. Χαρακτηριστικό είναι το φαράγγι του (ή της) Χάλαρη(ς), του σημαντικότερου χειμάρρου του νησιού, με τους όμορφους καταρράκτες και τις μικρές λίμνες. Το πιο σημαντικό, όμως, φυσικό μνημείο του νησιού είναι το δρυοδάσος Ράντη, ένα από τα τελευταία δάση αριάς στο Αιγαίο, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και σαν ζωντανό απολίθωμα, αφού μας δίνει μια εικόνα της προϊστορικής δασοκάλυψης των νησιών του αρχιπελάγους.

Οι ακτές τις Ικαρίας είναι γενικά βραχώδεις και δυσπρόσιτες, κυρίως οι νότιες. Λίγες προσιτές παραλίες σχηματίζονται, κυρίως στην βόρεια ακτογραμμή. Οι περισσότερες από αυτές στις εκβολές χειμάρρων, ή στις άκρες μικρών κοιλάδων.