ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΚΡΕΜΙΩΤΙΣΣΑ 

Η γνωστότερη εκκλησία του νησιού χτίστηκε τον 18^ο αιώνα σε περίοπτη θέση, στην κορυφή του λόφου της Χώρας, δίπλα στα ενετικά τείχη και είναι αφιερωμένη στην Παναγία. Η εκκλησία είναι βυζαντινής αρχιτεκτονικής και φιλοξενεί τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που κατά την παράδοση βρέθηκε στα βράχια της ακτής του Μυλοπότα με ένα καντήλι αναμμένο πλάι της. Αξίζει να την επισκεφτείτε και να θαυμάσετε την πανοραμική θέα που προσφέρει η τοποθεσία της.

ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

Στην περιοχή του Πλακωτού στη βόρεια Ίο θεωρείται ότι θάφτηκε ο επικός ποιητής και συγκεκριμένα στο λόφο του Ψαθόπυργου, εκεί όπου βρίσκονται τα ερείπια ενός ελληνιστικού πύργου. Αν και πολλές περιοχές μάχονται για τον τόπο ταφής του Όμηρου, πολλές αρχαίες πηγές όπως γραπτά του Ηρόδοτου, του Παυσανία και του Στράβωνα αναφέρουν ότι ο ποιητής πέθανε στην Ίο, αφού δεν κατάφερε να λύσει ένα αίνιγμα που του έθεσαν οι ντόπιοι ψαράδες και θάφτηκε εκεί. Στην άποψη αυτή συνηγορούν και οι αρχαίες πηγές που θέλουν την Ίο γενέτειρα της μητέρας του, Κλυμένης, ενώ και αρχαία νομίσματα του νησιού απεικονίζουν στη μία όψη τους τη μορφή του. 

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΣΚΑΡΚΟΥ

Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ερείπια ενός πολύ αξιόλογου και καλοδιατηρημένου πρωτοκυκλαδικού οικισμού στην Ίο. Βρίσκεται στην εύφορη περιοχή του Κάμπου, στον μυχό του λιμανιού, έχει έκταση έντεκα στρεμμάτων και είναι κτισμένος πάνω στον χαμηλό λόφο του Σκάρκου, ο οποίος περιτριγυρίζεται από σπειροειδείς ξερολιθιές. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο μέχρι σήμερα οικισμό πρωτοκυκλαδικού πολιτισμού της περιόδου της πλήρους ακμής του κατά την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (μέσα της 3^ης χιλιετίας π.Χ.). Χαρακτηρίζεται από οργανωμένο πολεοδομικό σχεδιασμό, σύστημα απορροής ομβρίων υδάτων και ενδιαφέροντα μορφολογικά στοιχεία των διώροφων κτιρίων του. Σώζονται λιθόκτιστες σκάλες, ερμάρια, κτιστές κασέλες αλλά και πλακόστρωτα δάπεδα στους ορόφους. Τα κινητά ευρήματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο στη Χώρα. Ακόμη στην περιοχή βρέθηκε και μεταγενέστερο νεκροταφείο του τέλους της Μέσης και των αρχών της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (μέσα 2^ης π.Χ. χιλιετίας), με ενδιαφέροντα κτερίσματα, που δίνουν πολλές πληροφορίες για τα ταφικά έθιμα της περιόδου. Ο οικισμός του Σκάρκου έχει βραβευτεί για την καλή συντήρηση και ανάδειξη των αρχαιοτήτων του σε διεθνές επίπεδο.