Η παραδοσιακή κουζίνα στα Άγραφα ήταν λιτή και φτωχική. Όλα τα καθημερινά πιάτα ήταν γύρω από το καλαμποκάλευρο (το στάρι ήταν ακριβό και μόνο για τις μεγάλες μέρες), ψημένα στην κατσαρόλα ή στην γάστρα στο τζάκι (για φούρνους ούτε λόγος) και συνοδευμένα από λίγο γαλοτύρι ή τσαλαφούτι το Καλοκαίρι, καμιά τσιγαρίδα ή λίγο λουκάνικο τον Χειμώνα. Γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν με κατσαμάκι (κουρκούτι από καλαμποκάλευρο), μπουκουβάλα (τηγανιά με μπομπότα, τυρί και χοιρινό λίπος), πλαστό (λαχανόπιτα χωρίς φύλλο), γουμίδια (εντόσθια βρασμένα με λαχανικά), κουκιά. Το κρέας ήταν βέβαια εκλεκτό αλλά σπάνιο.

Σήμερα, η μεγάλη τουριστική ανάπτυξη, στα θέρετρα γύρω από την λίμνη Πλαστήρα, έχει φέρει σε πρώτη θέση το κρέας και μάλιστα το κυνήγι (αγριογούρονο κι ελάφι), ενώ τα παραδοσιακά πιάτα τα έχει εξελίξει σε gourmet παραλλαγές. Όμως σαν κατεξοχήν τοπικό πιάτο πλέον θεωρείται η πέστροφα, που αφθονεί στα πολλά ορεινά ιχθυοτροφεία της περιοχής.

Το ποτό της περιοχής, βέβαια, είναι το φημισμένο θεσσαλικό τσίπουρο· αλλά υπάρχει και ένα εξαιρετικό ΟΠΑΠ κρασί, το Μεσενικόλα. Το κρασί αυτό παράγεται από την σπάνια ποικιλία Μαύρο Μεσενικόλα, που καλλιεργείται στα χωριά Μεσενικόλας, Μοσχάτο και Μορφοβούνι και πουθενά αλλού στην Ελλάδα.

Το γλυκό που κυριαρχεί στην ευρύτερη περιοχή του Θεσσαλικού κάμπου είναι αναμφισβήτητα ο χαλβάς Φαρσάλων· όμως εδώ θα βρείτε και το εξαίρετο τοπικό ρετζέλι, από τοπικό μούστο και βραστή κολοκύθα και, φυσικά, πλήθος από γλυκά του κουταλιού από τοπικά φρούτα και καρπούς.