Η ρουμελιώτικη κρεαταφαγία κυριαρχεί στις ταβέρνες των χωριών της Φθιώτιδας: κοκορέτσι, κοντοσούβλι, λουκάνικο, κρεατικά στην σούβλα, στην σχάρα, σε σούπες, κόκορας με χυλοπίτες, χοιρινά άγρια και ήμερα.

Ομως στην αληθινά παραδοσιακή κουζίνα, το κρέας ήταν η εξαίρεση. Η καθημερινή κουζίνα των ανθρώπων στην παραδοσιακή κοινωνία βασιζόταν στο αλεύρι: πίτες, ζυμαρικά, τραχανάδες και φυσικά ψωμί. Ακόμη και τα γλυκά στο αλέυρι ήταν βασισμένα: δίπλες, μπακλαβάδες, γαλατόπιτες.

Και με τι άρτυναν όλα αυτά τα ζυμαρικά οι κτηνοτρόφοι του Παρνασσού, της Οίτης ή του Βελουχιού; Μα με τα πλούσια γαλακτοκομικά τους προϊόντα: την περίφημη φορμαέλα, το μαλακό οψιμοτύρι, την φέτα, την μυζήθρα, το γιαούρτι, το τσαλαφούτι.