Ο τόπος αυτός ήταν πάντα ένα πέρασμα, λαών, γλωσσών και πολιτισμών. Τα ψηλά δασωμένα βουνά σχημάτιζουν μεταξύ τους ανοίγματα και κοιλάδες πλούσιες σε νερά και χώματα γόνιμα. Τα βουνά εδώ δεν έχουν την απόκοσμη, δυσπρόσιτη φύση των βουνών της Ηπείρου και της νότιας Ελλάδας. Περπατιούνται εύκολα μέχρι τις κορυφές τους και δίνουν καταφύγιο στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Οι μικροί κάμποι που κατασταλάζουν στις ρίζες τους είναι παχείς και νοτισμένοι, πάντα έτοιμοι να δεχτούν τον ανθρώπινο μόχθο.

Από δω πέρασαν οι γεωργοί της Νεολιθικής Εποχής στην αργή πορεία τους από την Μικρά Ασία προς την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Από δω κατέβηκαν αργότερα κατά βίαια κύματα οι λαοί της Ευρώπης, Γαλάτες, Γότθοι, Σλάβοι, να βρούν την τύχη τους. Αλλοι πέρασαν και φύγαν κι άλλοι μείναν. Ομως το πολιτισμικό ισοζύγιο των κατοίκων έμεινε πάντα το ίδιο: αυτό ενός αγροτοκτηνοτροφικού πληθυσμού που ο ορίζοντάς του διαγραφόταν από τα γύρω δασωμένα βουνά. Η γονιμότητα της γης, η ησυχία του ποιμενικού βίου, αλλά και η απόσταση από τα ταραγμένα πολιτικά και πολιτισμικά κέντρα διαμόρφωσαν στους κατοίκους ένα ήθος ήρεμο, λιτό και μετρημένο.

Βέβαια στις μέρες μας όλα αλλάζουν ταχύτατα και δραματικά. Ο,τι πριν λίγες δεκαετίες ίσως φάνταζε εξωφρενικό να πραγματοποιηθεί, σήμερα είναι δυνατό. Η ραγδαία οικονομική ανάπτυξη που έφερε ο τουρισμός σε περιοχές όπως αυτή, σίγουρα έχει τις κοινωνικές και πολιτιστικές συνεκδοχές της. Ομως ένα ήθος ριζωμένο για χιλιάδες χρόνια στον τόπο δεν μπορεί να αλλοιωθεί τόσο εύκολα κι απλά. Κι είναι τελικά αυτό το ήθος του τόπου και των κατοίκων του που θα καθορίσει αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμε “τουριστικό προϊόν”.