Περτούλι, ακούγοντας το όνομα αυτό μας δημιουργούνται ερωτήματα όπως: ποιο είναι το Περτούλι, πως, πότε δημιουργήθηκε, από που έρχεται, ποιοι πέρασαν από εδώ, τι βίωσε ο τόπος στο διάβα των αιώνων, ποια η κοινωνική και πολιτιστική του πορεία. Επίσης ποια φυσικά και ιστορικά στοιχεία συνθέτουν στο διάβα του χρόνου το όνομα αυτό. Στα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ιδίως από το 1261 και μετά, στη Δυτική Θεσσαλία που κατείχε ο Δεσπότης της Ηπείρου δημιουργήθηαν μεγάλες ιδιοκτησίες και ισχυροί γαιοκτημονες, οι Φεδουάρχες. Ολόκληρα χωριά ήταν ιδιόκτητα, καλλιεργούνταν από γεωργούς, όχι ελεύθερους, δεμένους με τη γη του φεδουάρχη, ήταν στην απόλυτη εξουσία του και πωλούνταν μαζί με τη γη, οι πάροικοι - σουλοπάροικοι. Τάξη πολυπληθής στη Θεσσαλία, αφού εδώ ήταν οι μεγαλύτεροι ιδιοκτήτες. Άμεση συνέπεια της φεδουαρχίας, μαζί με την πολιτική και στρατιωτική αποσύνθεση του Βυζαντινού Κράτους, την γενική ακαταστασια με τους διάφορους δυνάστες) Έλληνες, Σέρβους, Αλβανούς), την εξαθλίωση των γεωργών και δουλοπαροίκων, από την καταπίεση και βαριά φορολογία, που είχαν ετοιμάσει το έδαφος για την τουρκική κατάκτηση, ήταν η χωρίς αντίσταση υποταγή της Θεσσαλίας στους Τούρκους (Βαγιαζίτ). Η συνθηκολόγηση των φεδουαρχών των Τρικάλων έγινε το 1293. Η οριστική κατάληψη έγινε από τον Τουραχάν το 1423. Από τότε αρχίζει ο συστηματικός επικοισμός Τούρκων, με σκοπό την μόνιμη κατοχή και παράλληλα η φυγή των κατακτημένων. Μεγάλες εκτάσεις του Ελληνικού δημοσίου, των γαιοκτημόνων που κατέφευγαν, εξ αιτίας της κατοχής, στις Φραγκοκρατούμενες ελεύθερες περιοχές, μαζί με τους δουλοπάροικους, περιήλθαν στο τουρκικό δημόσιο, στσα χέρια του Τουραχάν και άλλων τιμασριούχων. Έτσι δημιουργήθηκαν τα πρώτα τούρκικα τσιφλίκια στην πεδινή Θεσσαλία και εφαρμόζεται, για πρώωτη φορά εδώ, το φεδουαρχικό σύστημα. Επίσης όσοι Έλληνες τιμαριούχοι είχαν απομείνει, εξαναγκάσθηκαν να παραχωρήσουν τα κτήματά τους στους Τούρκους ή να εξισλαμιστούν. Εξάλλου τα κτήματα πολλών μικροιδιοκτητών ή και χωριά ολόκληρα, που έμεναν αδέσποτα λόγω ακληρίας, επιδημιών και ασθενειών και κτήματα μικρογεωργών πνιγμένων στα χρέη, που τα πωλούσαν στους Τούρκους, μεγάλωναν ακόμη περισσότερο τα κτήματα των Τούρκων φεδουαρχών.